Autorka Wichrowych wzgórz pozostawiła niewiele śladów swego dorobku literackiego po śmierci w 1848 roku, a większość jej nielicznych rękopisów znajduje się w Bibliotece Brytyjskiej.
Jeden z zachowanych dokumentów, wybór wierszy z 1844 roku, pozostał w prywatnych zbiorach rodziny i nie było do niego dostępu przez prawie sto lat mimo, że siostry Emily – Anne i Charlotte, namawiały pisarkę, by włączyła je do swojego pierwszego literackiego wydania.
Rękopisy zostały ostatecznie nabyte przez XIX-wiecznych przemysłowców z Yorkshire i trafiły do ich zbioru rzadkich pism. Zbioru nie można było odnaleźć przez lata, ale zaginione rękopisy wyceniane na 10 milionów funtów zostały odnalezione tuż przed aukcją w domu aukcyjnym Sotheby’s.
Dr Gabriel Heaton, literaturoznawca z Sotheby’s twierdzi, że każdy z rękopisów wyceniony na 1,2 miliona funtów jest „absolutnie niesamowity”. „Jej rękopisy to coś niesamowitego, a tak niewiele z nich przetrwało. Bronte nie pisała listów, to był jej styl życia. Istnieją tylko dwa inne zbiory jej wierszy. To prawdziwe okazy”.
Notatnik zawiera wiersze, w tym No Cowards Soul is Mine, a także serię pustych stron, które są „świadectwem jej tragicznie krótkiego życia”, które zakończyło się, gdy miała 30 lat. Na dokumencie widoczne jest pismo jej siostry Charlotte. Pisała ona notatki dotyczące tekstów. Obok jednego z wierszy widnieje komentarz o treści: „Nigdy nie napisano nic lepszego”.
Dokument został włączony do prywatnej biblioteki wiktoriańskich przemysłowców, Williama i Alfreda Law, w ich posiadłości Honresfield House, niedaleko plebanii Haworth. Następnie biblioteka została zapisana w spadku w 1939 roku i wówczas nie było do niej dostępu. Jednak wkrótce jej zbiory, łącznie z pierwszym wydaniem Wichrowych wzgórz, własną kopią Jane Eyre rodziny Bronte oraz listami rodzinnymi, zostaną wystawione na trzech aukcjach. Do zbiorów biblioteki należą również rękopis Rob Roya Waltera Scotta oraz pierwszy notatnik Roberta Burnsa, zawierający zapiski wierszy i piosenek.
